Wielkie napady na banki. Nie wszystkie miały happy end

Wielu z nas przydałby się napad na bank, żeby podreperować domowy budżet, ale tylko niewielki odsetek ludzi naprawdę decyduje się na tak desperacki krok. Powstrzymuje nas przed tym nie tylko świadomość odpowiedzialności karnej, ale również uczciwość i ogólnie przyjęte normy moralne. Oto historie tych, którzy uznali, że mimo wszystko, kradzież wielkiej sumy jest zdecydowanie lepszym rozwiązaniem niż wytężona praca i mozolne oszczędzanie. To historie o ludziach, którzy ryzykowali wolnością i życiem mając nadzieję, że napad na bank zagwarantuje im dożywotni dostatek. W niektórych przypadkach rzeczywiście tak się stało, jednak nie każdy miał tyle szczęścia. Jednym z większych skoków na grubą kasę był ten dokonany w 2004r. na działający w Irlandii Północnej Northern Bank. Akcja została bardzo dobrze przemyślana – złodzieje nie cofnęli się przed wzięciem zakładników w postaci rodzin dwóch pracujących w instytucji menedżerów. Dzięki temu, zapewnili sobie spokojne wejście do placówki i wyniesienie z niej 50 mln dolarów. Napad był zorganizowany tak dobrze, że do dzisiaj nikogo nie złapano. O wszystko obwiniano organizację zbrojną IRA, ale ta nie przyznała się do przestępstwa. Z tej samej koncepcji skorzystano 2 lata później, gdy w Wielkiej Brytanii, po porwaniu menedżerów i ich rodzin złodziejom udało się wynieść z banku ponad 92 mln dolarów. Ponad 70 mln dolarów ukradła cała grupa złodziei, którzy obrabowali Banco Central w Brazylii. Do akcji przygotowywali się bardzo długo i wymagało to od nich nie lada wysiłku. Założyli firmę budowlaną tylko po to, żeby móc wykopać tunel, który doprowadzi ich do placówki. Wszystkie działania były zaplanowane tak dobrze, że mimo aresztowania kilku osób, policja odzyskała niespełna 10 mln z całej ukradzionej sumy. Nie wszyscy złodzieje mieli jednak ochotę czekać aż pieniądze znajdą się w banku. W historii znanych jest wiele przypadków ataków na konwoje przewożące ogromne sumy. Jednym z większych napadów był ten z 1963r., gdy grupa kilkunastu przestępców zaatakowała pociąg mający dostarczyć pieniądze do kilkunastu londyńskich banków. Jak nietrudno jest się domyślić, łup był naprawdę wielki – w ponad stu workach ukradziono bowiem 74 mln dolarów. Ponad dwukrotnie więcej ukradł w 1987r. Valerio Viccei ze swoją szajką, który z Knightsbridge Security Deposit wyniósł pieniądze i kosztowności warte ok. 200 mln dolarów. Ta historia pokazuje jednak, że kradzież nie popłaca – głównodowodzący napadem został złapany przez policję i skazany na 22 lata pozbawienia wolności. Kolejnym obrabowanym bankiem angielskim był ten znajdujący się w Bejrucie. W 1976r., podczas wojny domowej w Libanie został on okradziony przez bojowników Organizacji Wyzwolenia Palestyny. Zniknęły z niego pieniądze, papiery wartościowe i biżuteria warte ok. 210 mln dolarów. Prawdziwy tupet mieli strażnicy działającego w Iraku banku Dar Es Salaam, którzy wynieśli pieniądze głównym wejściem. W 2007r. ukradli w ten sposób ok. 280 mln dolarów. Natomiast z irackiego banku centralnego zniknął prawie miliard dolarów. W 2003r. wyniósł je syn Saddama Husajna wraz ze swoimi ludźmi. Po śmierci Kusajja Husajna pieniądze po prostu przepadły. Do wielkich kradzieży z banków dochodziło także w Polsce. Podczas Powstania Styczniowego w 1863r. Aleksander Waszkowski i jego ludzie wynieśli z Kasy Głównej Królestwa niemal 4 mln rubli. Ok. 3 mln rubli miało postać listów zastawnych, ok. 0,5 mln zostało ukradzionych w banknotach, a kolejne niemal 50 tysięcy rubli było w złocie. Prawie cały łup został przekazany Rządowi Narodowemu. Największym polskim napadem na bank w bardziej współczesnych czasach była natomiast kradzież 12,5 mln złotych z Narodowego Banku Polskiego w Wołowie. Po dwumiesięcznym śledztwie udało się schwytać 5 głównych rabusiów. Łącznie skazanych zostało ponad 20 osób, a pieniądze odzyskano niemal w całości. Wizja pozyskania ogromnych sum pieniędzy w krótkim czasie rzeczywiście może kusić. Należy jednak pamiętać, że nawet ci, których nie udało się złapać, zapewne do końca życia czuli na plecach oddech policji. Czy warto żyć w ciągłym stresie zastanawiając się nad tym, kiedy dopadnie nas wymiar sprawiedliwości, czy może lepiej jest uczciwie zarobić trochę mniej, ale przynajmniej wieść uczciwe, spokojne życie, bez obaw o aresztowanie i utratę każdej posiadanej złotówki...?